Sky Tower

Woensdag 1 maart:

Jeroen en Sara zijn aan het werk en ik ga een wandeling maken naar de dichtstbijzijnde winkels. Vorig jaar deed ik dat in 20 minuten...dit jaar doe ik er bijna een half uur over. Ik ga eerst naar de bank om even geld om te wisselen en loop daarna naar een winkelcentrum met allemaal outlet stores. Ik ben een hele slechte in kleding kopen, heb daar echt nooit zin in. Gelukkig doet Rebecca dat voor mij. Ik hoef het dan alleen nog maar thuis te passen en klaar is Kees. Ook vandaag kom ik niets tegen dat direct met mij mee naar huis moet. De zaken die ik nog nodig heb om mee terug te nemen naar Nederland verkopen ze hier niet, dus wandel ik weer rustig terug. Onderweg gaat oma nog even op een bankje zitten in het parkje omdat de weg terug omhoog gaat en dat een beetje vermoeiend is.

Als ik thuiskom roer ik nog even in de pan, ik heb vanmorgen voor ik wegging eerst Daging Koening gemaakt. Om vijf uur komt Jeroen mij ophalen en rijden we naar het centrum, waar we Sara treffen en gaan naar de Sky Tower. Even ter vergelijking, de Euromast is 185 meter hoog en de Sky Tower 328 meter.
Ik herinner mij nog de keer dat ik met Sarah, ze was denk ik vier toen, een bezoek bracht aan de Euromast en ik al na de eerste verdieping besloot niet hoger te gaan. Ik loog tegen haar dat het hoger niet zo mooi was. De waarheid was dat ik die eerste verdieping al hoog zat vond. Ik durf nog niet eens op een krant te staan..
Maar verder over de Sky Tower.

Helaas gaat het regenen, mag niet klagen, heb een klein buitje gehad bij aankomst in NZ en dit is de tweede keer. Het enige wat hier jammer aan is, is dat het uitzicht vanaf de Sky Tower minder helder is.
We stappen in de lift.........Jezus zeg, dat ding gaat met een noodgang omhoog. Als we uitstappen krijg ik best een naar gevoel, alsof je stomdronken bent. Jeroen en Sara lopen naar de ramen en ik 'zweef' er een beetje achteraan. Het wordt nog gekker wanneer ze in de grond glas hebben gemaakt waarop je staat en een vreselijke diepte onder je ziet. Brrrrrrr, ik hou me stevig vast aan de railing en probeer het glas te ontwijken. Jeroen gaat er wel gewoon over en doet op een moment alsof hij bang is en ik maak snel een foto en daarna gaan we met de lift nog hoger. Gek genoeg lijkt het vanaf hier minder eng.