Het eerste afscheid

We zijn tot zaterdag op de Bay of Islands gebleven bij Helen (oma). Helaas is het bijzonder nat geweest en konden we niets ondernemen. Ik zeg tegen Jenifer dat ik nog niet eerder deze regen heb meegemaakt in Nieuw Zeeland en zij antwoordt: je zult het ook niet meer meemaken, het komt maar eens in de honderd jaar voor. Opnieuw worden er diverse wegen afgesloten en op Waiheke Island dreigt een woning in de afgrond te storten, de grond eromheen is al helemaal weg. In de krant wordt ook melding gemaakt dat de inwoners van Auckland zuinig moeten omgaan met water. Zoals tanden poetsen met de kraan dicht en wasmachines en vaatwassers uitsluitend gebruiken als ze echt helemaal vol zitten. Ik begrijp werkelijk helemaal niets van deze mededeling, heb nog nooit eerder zoveel water naar beneden zien komen, en dat onophoudelijk, dagenlang......waarom in hemelsnaam, moet je dan zuinig doen met water???? Ik begrijp (nou nee, ik probeer) de uitleg daarover van Jennifer te begrijpen maar kan het niet even opnieuw na vertellen.

Op donderdagavond werden we uitgenodigd bij vrienden van Marlina en Pete, die vanuit Londen naar Nieuw Zeeland zijn gekomen om hier te kunnen trouwen. Ze hebben op The Bay of Islands twee huizen gehuurd voor zichzelf en hun gasten die ook uit Londen zijn gekomen, en gaven een BBQ. Ik vroeg me echt serieus af hoe je in hemelsnaam gaat barbequen als de regen continue uit de lucht blijft storten, maar de BBQ bleek onder een afdak te staan en uiteraard aten wij het binnen op. Toen wij weggingen werden zij vervolgens uitgenodigd om op vrijdagmiddag bij oma thuis te komen voor de lunch. Jennifer vroeg of ik haar daarmee zou willen helpen. Het was nog niet helemaal duidelijk of ze met 14 personen zouden komen of minder dus we maakten eten voor een heel weeshuis. Uiteindelijk kwamen ze met z'n vijven.

Het is zaterdag en Marlina en Pete zullen bijtijds terug naar Auckland vertrekken en Jennifer en ik zorgen dat alle bedden verschoond worden en alles weer schoongemaakt en netjes is. Oma verwacht morgen weer de nieuwe airB&B gasten. Ze is na de Kerst begonnen met haar airB&B omdat ze graag geld wil sparen om volgend jaar naar Canada te gaan waar haar kleinzoon woont. Geweldig vind ik dit. Helen is 85 en doet in haar eentje de airB&B!!  Over Canada gesproken. Opeens zegt Jennifer dat het leuk is als ik volgend jaar met haar en Helen mee wil gaan naar Canada......het moet niet gekker worden!!!! Natuurlijk is dat leuk, ben daar nog niet geweest en vertel haar dat ik direct zal beginnen met sparen. Hoe blij mag je zijn als je in deze familie terecht bent gekomen, die willen dat je deelneemt aan alle leuke dingen die zij ondernemen.

Het is nog vroeg als Jeroen appt dat hij zondag onverwacht vrij is en of ik het leuk vind om thuis te komen. Natuurlijk vind ik dat leuk en ik ga met Marina en Pete terug naar Auckland. Ik kan dan helaas Jennifer niet helpen. Ineens realiseren we ons dat ik niet alleen van Helen afscheid moet nemen nu, maar ook van Jennifer omdat zij naar Omaha zal gaan. Ik haat afscheid nemen en hou het kort. We geven elkaar een kus en ik verdwijn snel de auto in.

Na vier uur rijden komen we aan bij het huis van Donna, waar Marlina en Pete verblijven. Leuk dat ik nu ook weet waar,en hoe Donna woont. Sara haalt mij daar op.