Peppie en Kokkie in Samnaun Zwitserland

Vanochtend zijn we vrij om zelf iets te doen. Na het ontbijt lopen we naar Nauders dorp. Het echtpaar van gisterenavond (echtpaar 2) is hier al eerder geweest en wisten ons te vertellen dat het tien tot vijftien minuten lopen is vanaf ons hotel. Geen idee in welk tempo zij naar beneden gaan, wij staan na vijf minuten in de supermarkt in het dorp en kopen daar het een en ander om de koelkast op de kamer mee te vullen. We hoeven dan niet verplicht rond te hangen in het hotel, waar wij bijvoorbeeld niet willen hangen.

Om 13.00 staat de bus weer voor ons klaar en de excursie van vandaag is Samnaun in Zwitserland. Het is een belastingvrij plaatsje en de enige manier om daar te komen is via Oostenrijk.
We vertrekken en Karel vertelt ons dat het op 1844 meter hoogte ligt en wij dit zullen bereiken na zeven haarspeldbochten.
Dat verhaal stelt mij niet erg gerust, en onderweg sterf ik duizend doden. Ook Dirk zegt dat hij dit soort ritjes liever zelf maakt.
We gaan hoger en hoger, en ik tel de bochten. Het lijkt wel of we bij Onze Lieve Heer aan tafel terecht komen. Ik kijk alleen strak voor mij uit ,en zie daardoor niets van de afgrond gelukkig. Dit herinnert mij aan een excursie die ik vijf jaar geleden had met Joey in Spanje. Wij gingen de rots van Gibraltar op met een VW busje en ik wist bijna zeker, nooit meer thuis te komen.
Vandaag voel ik dezelfde angst en vraag nu mezelf af.... Vind JIJ het nog leuk????

Eenmaal in Samnaun regent het helaas weer. Alles ziet er met mooi weer nu eenmaal gezelliger uit. Het belastingvrije plaatsje is zoals te verwachten, super toeristisch en niets goedkoper dan elders.
Wij houden het bij, kijken kijken, niet kopen! Drinken nog even ergens iets en maken ons op voor de terugreis.
Ik moet zeggen dat ik die vele malen minder eng vind dan omhoog, maar toch erg blij ben weer bij het hotel terug te zijn.

Dit was onze eerste excursie en ik besef dat het nog veel gekker gaat worden. Weet namelijk dat er ook nog een excursie is op 3000 meter hoogte......

Tijdens de rit heeft Karin het nog over een huifkartocht, die een dezer dagen gemaakt kan worden. We kunnen ons er nog niet veel bij voorstellen maar hebben zojuist besloten daar niet aan mee te doen.
Het is hier namelijk nergens vlak, en dat wij ons lot nou in handen van Karel leggen, wil nog niet zeggen dat we door de bergen willen in een huifkar met een knol ervoor. Voor ons maar niet inpakken dus.