Peppie en Kokkie op de Flüelapass en naar Duitsland

En vandaag beginnen we dan alweer aan de terugreis. Het overnachtings hotel is in Wiesensteig Duitsland.

Het voelt vandaag nog niet als naar huis gaan, omdat er nog een mooie tocht gepland is op weg naar het hotel.
De rit gaat eerst of over de Flüelapass, en daarna richting Davos. Dirk zegt dat ik van te voren maar beter niet naar de route kan kijken. Hmmm dat zegt genoeg, dus laat ik het maar weer over mij heen komen.
We zitten nu bijna voorin de bus, en ik moet zeggen, dat ik dat prettiger vind bij alle haarspeldbochten. Ik kan dan zien hoe Karin de bochten in draait, en dat maakt het minder eng. Opnieuw is het een schitterende route naar boven. Bovenop de Flüelapass stoppen we en hebben een korte koffiepauze.

We vervolgen de rit via Davos, en komen daaraan aan in Duitsland, in Lindau aan de Bodensee. Het is een gezellig plaatsje, waar we ruim de tijd krijgen om de benen te strekken en te lunchen. Wij besluiten aan te schuiven bij Frits en Bird en eten een complete maaltijd. Later zal blijken dat dit een juiste keuze was.

Om vijf uur arriveren we bij het overnachtings hotel in Wiesensteig. Karin roept in de bus de kamernummers om, en wij krijgen kamer 324.......
Dit klinkt alsof het de derde verdieping is, en dat gaat dan dus niet goed. Bij de boeking hebben wij iets bijbetaald om een essentie te krijgen, zodat we zwart op wit hebben, dat er in ieder hotel een kamer voor ons is op de eerste verdieping. Dit is voor Dirk een must, en zoniet, dan een NO GO!
Bij de receptie geef ik de essentie door en direct ontvangen wij de sleutel van een kamer op de eerste verdieping. Ik ben blij dat dit zonder slag of stoot verloopt..... het moet last minute niet fout gaan.
Onze kamer is redelijk ruim doordat het een driepersoons kamer blijkt te zijn, en we hebben daar geluk mee.
Als we beneden komen horen we nogal wat wan klanken over de kamers. Bedden die haaks op elkaar staan, een bedompte ruimte, en een wc die te smal is om op te zitten.

Het hotel is beneden sfeervol ingericht. Het eten is een regelrechte aanfluiting. We starten met een bakje sla met een halve tomaat, zonder enige dressing. Konijnenvoer zeg maar. Daarna krijgen we een bordje soep, waarvan niemand tot op heden, weet wat het was. Het houdt het midden tussen griesmeel, bloemkool, aardappelsoep of... geen idee.
We slurpen het gedwee naar binnen in afwachting van het hoofdgerecht.
Als we denken dat het niet gekker kan, worden de borden uit geserveerd, met fusilli en een plakje vlees, zonder saus of groenten.
We smikkelen natuurlijk heerlijk van dit geweldige diner, en zeggen tegen elkaar, dat we blij zijn vanmiddag een goede maaltijd te hebben gehad.

Na het eten gaan we met z'n allen buiten zitten en hebben het daar erg gezellig. Inmiddels zijn Dirk en Frits aan onze tafel de gangmakers. Frits heel droog, en Dirk met zijn wel bekende schaterlach, zorgen samen voor een kostelijk vermaak. Leuk dat dit in deze tien dagen zo gegroeid is.

Om 22.00 uur zegt de serveerster dat het de laatste ronde is, maar onze tafel houdt het eerder voor gezien. Morgen om 07.00 uur moeten we aan het ontbijt verschijnen.