Woensdag 15 februari, het is zo ver

Vannacht heb ik goed geslapen en ga dus uitgerust aan mijn reis beginnen. Ik voel de normale spanning, het blijft een behoorlijke reis in mijn eentje, maar ben zoooo blij dat ik hem toch kan gaan maken.
Ik voel me goed vandaag en dat is ook al erg fijn voor deze lange reis. Ik zoek makkelijk zittende kleding uit zodat er niets onnodig gaat zitten knellen.

Als ik helemaal klaar ben met alles ga ik nog even langs Nel en Krijn om daarna veel te vroeg naar Gouderak te rijden.
Dirk brengt mij naar Schiphol en zorgt eerst nog voor iets te eten op de zaak. Iets na 17.00 uur vertrekken wij al omdat ik onrustig begin te worden. Ben nou eenmaal liever veel te vroeg dan dat ik de stress moet hebben van een eventuele file of wegafsluiting of verzin maar wat.

Zoals te verwachten zijn wij al om 18.20 uur op Schiphol maar die tijd blijk ik ook echt nodig te hebben. Ondanks dat ik vooraf online heb ingecheckt, moet ik toch vrolijk tussen de gigantische mensen menigte in de rij om mijn koffer af te geven, er zijn nou eenmaal meer mensen die online inchecken. Dirk blijft braaf wachten en gelukkig heeft hij het druk met zijn Facebook Weggeefhoek.
Na een minuut of vijfentwintig ben ik dan eindelijk van mijn zware koffer af. Hij weegt 24.8 kilo en dat komt niet doordat ik zoveel kleren meesleep maar omdat ik zakken vol drop, zes pakken stroopwafels, vier pannenrekken, spinning schoenen, 20 swiffer dusters en 16 stukken ossengalzeep meeneem op speciaal verzoek. Ik doe dit heel graag voor iedereen. Ze kunnen vragen wat ze willen en ik neem het mee. De hele familie is zo lief voor mij dat ik het fijn vind ook iets voor hun mee te kunnen doen.

Dirk en ik drinken nog een colaatje en dan is het tijd om afscheid te nemen. Dirk naar huis en ik op weg naar de gate.

Het is voor mij de eerste keer dat ik met Emirates vlieg. Eerder was het twee keer met KLM en vorig jaar met Singapore Airlines. 
Het vliegtuig is zo'n groot bakbeest, een Airbus A380. 

De reis is prima verlopen. De vlucht naar Dubai van zes en een half uur was appeltje-eitje en uiteindelijk de tweede vlucht van zestien en een half uur, viel ook mee. Ondanks dat dit een lange reis is vind ik het fijn dat de overstap in Dubai maar twee en een half uur is. De piloot heeft lekker doorgevlogen. Het is nu vrijdagochtend tegen 12.00 uur geloof ik, en ik ben geland. 

Het duurt hier altijd een poosje voor je buiten bent, zo ook vandaag. In het vliegtuig krijg je een lijst waarop je moet invullen wie je bent en wat je komt doen en op welk adres je verblijft en hoelang je blijft. Ook vragen ze je het hemd van het lijf of je de laatste drie maanden met dieren (anders dan huisdieren)in contact bent geweest. Of je kampeerspullen bij je hebt en/of wandelschoenen. Vervolgens of je dierlijke producten bij je hebt en weet ik veel wat je al niet moet invullen op die lijst. Ze laten je hier niet zomaar toe. En terecht!
Ik heb alles netjes ingevuld en nu begint de tocht langs alle controles. De eerste bekijkt nauwkeurig mijn paspoort en bestudeert de ingevulde lijst en vraagt ten overvloede, wat ik precies kom doen.  
Uiteraard vraagt hij dat niet alleen aan mij, dat is hier nou eenmaal de standaard procedure. Hij geeft een stempel (mijn visa) in mijn paspoort en ik mag door naar de volgende ronde. Bij de volgende aangekomen laat ik wederom mijn paspoort en de ingevulde lijst zien. De man achter het loket vraagt mij wat  ik heb meegenomen en ik verklaar: sirup waffles and candy's. Ook dat gaat goed natuurlijk en weer mag ik door. Nu kom ik bij het een na laatste traject. Overal hangen borden waarop staat dat het je laatste kans is om aangifte te doen van meegebrachte goederen en als je dat nu niet doet, de prijs hoog zal zijn daarna.
Nu moeten allebei de koffers op een band om door een scanner te gaan. En dan gebeurt het....de man achter de band vraagt mij: lady what do I see in your suitcase? Ik verschiet zowat van kleur want in mijn handbagage zitten mijn tieten. (Excuseer mijn lolligheid).
Ik kijk snel op de monitor maar zie dat het gelukkig mijn grote koffer betreft. Op het scherm zie je duidelijk de metalen Ikea pannenrekken voor de moeder van Sara zitten. Ik geef tekst en uitleg en dat is voldoende om door te mogen naar de laatste check. 
Deze laatste check gebeurt vandaag niet. Normaal komen hier de honden aan je koffers snuffelen. Eindelijk mag ik dus naar buiten en is het 12.30 uur.
Het is vandaag helaas een regenachtige dag met een temperatuur van 22 graden maar dat mag de pret niet drukken...ik ben toch aangekomen, daar waar ik de laatste weken grote twijfels over heb gehad!