Peppie en Kokkie in Oostenrijk

We hebben heerlijk geslapen en schuiven om 08.00 uur aan het ontbijt aan. Het is best uitgebreid, en overtreft zelfs onze verwachtingen. Na de gekookte aardappelen met rode kool van gisterenavond, waren we eerlijk gezegd in de veronderstelling dat het ontbijt niet veel meer zou zijn dan een boterham met jam en plakjes kaas. Gelukkig valt het dus heel erg mee. Om 09.15 verzoekt 'Karel' ons in te stappen en rijden wij vandaag het laatste stuk naar Oostenrijk. Evenals gisteren maken wij een tussenstop voor een bakkie koffie en komen daarna rond 12.30 uur aan in Ulm (deelstaat Baden Württemberg). We krijgen hier tot 14.45 uur de tijd om te lunchen en de stad te bezichtigen. 'Karel' parkeert de bus en merkt op dat hij lekker in de schaduw staat. Erg grappig wel want het is ronduit slecht weer te noemen, en het regent. We zijn hier op voorbereid omdat we de weersvooruitzichten al hebben gecheckt. Overigens is Karel een prima chauffeuze en vertelt onderweg met regelmaat over de dingen waar we langskomen. We lopen door Ulm, wat een grote stad blijkt te zijn, en besluiten een broodje Donner te eten. Het is niet normaal zo groot en goed gevuld als dat broodje is, en Dirk vindt het nodig om een foto te maken, net op het moment dat ik ongegeneerd zit te eten. Als we alles op hebben bezichtigen wij nog een kerk die het Munster van Ulm heet en de hoogste toren ter wereld heeft. Om 14.45 vertrekken we weer voor het allerlaatste stukje van deze reis en komen om 17.45 uur aan bij ons hotel.

Het is echt een heel mooi hotel met splinternieuwe zeer ruime kamers. We zijn zeer tevreden. Dan om 19.00 uur is het weer aanschuiven voor het diner. We moeten nog even wennen aan het feit dat je met elkaar de tafels deelt en je daardoor weleens bij mensen kan komen zitten waarvan je denkt..... oh help moet dit. We treffen het slecht vanavond. Denken slim te zijn om een vier persoons tafel te kiezen, maar bij ons aan tafel neemt een echtpaar plaats waarvan de man, in zwaar Brabants dialect, al zijn ziektes gaat zitten vertellen en het nog smeuiger weet te maken door ook zijn dooie broer nog even de revue te laten passeren. Gelukkig was het eten wel perfect. Na het eten werden wij in een andere zaal verwacht voor de welkomst borrel. Opnieuw maken we een fout. We kiezen een dan nog lege tafel en al gauw komt een echtpaar bij ons zitten. Het is niet te geloven...... deze man is nog erger dan de vorige. Lult aan één stuk door en wij hebben geen idee waar hij het over heeft. Dit keer komt het echtpaar uit Renkum en ook deze man heeft een dialect waar een paard de zenuwen van krijgt. Dirk went af en toe zijn hoofd af maar dat deert de man niet, hij ratelt vrolijk door. We nemen nog één drankje en zeggen dan dat we even een luchtje gaan scheppen omdat het zo warm is binnen. Dat is overigens de waarheid, maar de grotere waarheid is dat we volledig suf gelult de benen wilde nemen. Als we buiten komen blijkt het koud te zijn, en blijven we even onder de overkapping afkoelen, om daarna te besluiten naar onze kamer te gaan en verlost te zijn van enkele malloten.

Voor we gaan slapen vraag ik aan Dirk of hij het toch nog steeds leuk vindt, en gelukkig is zijn antwoord positief.